KONSULTACJA

5 XI 2008 spotkałam się z Kasią, żeby porozmawiać o Irze. 

Spotkanie z terapeutką Iry, Kasią S., dało mi bardzo wiele. Żałuję tylko, że tak późno się do niej zwróciłam, bo to ochroniłoby mnie od kilku błędów i pomogło pokonywać codzienne trudności.

Zalecenia Kasi dałoby się przedstawić jako kilka żelaznych zasad.:

1. CZEKAĆ. Nie wyręczać dziecka, ale czekać na jego prośbę o pomoc. Można nawet powiedzieć "Możesz mnie poprosić o pomoc"

2. DECYDOWAĆ. Dziecko nie może zawsze dostawać tego, co chce, jeśli to nie jest te, czego koniecznie potrzebuje. Musi wiedzieć, kto tu rządzi (dorosły, ja). Ja podejmuję za nią odpowiedzielność, ze mną ma się czuć bezpiecznie. Dziecko musi wiedzieć, że dorosły je kontroluje, obserwuje, czuwa nad nim. To daje poczucie bezpieczeństwa.

3. NIE ULEGAĆ. Należy wyznaczyć jasny system co kiedy robi, uczyć dziecko czekać, nie dawać od razu. Mówić "Dostaniesz to, czego chcesz, jeśli zrobisz to, o co cię proszę". Operować konkretami, budować hierarchnię działań.

4. NIE POBŁAŻAĆ. Nie mogę odpuszczać dziecku. Mam wymagać i egzekwować. To, że dziecko ma autyzm, NIE ZNACZY ZE NIE MOZE BYC GRZECZNE I POSŁUSZNE.TO NIE JEST SŁODZIUTKI NIEBORAK, ALE CZŁOWIEK MYŚLĄCY I CZUJĄCY. POTRAFI ROZUMIEĆ, CZEGO SIĘ OD NIEGO WYMAGA.

5. OBSERWOWAĆ. Zadania nie powinny być ani za łatwe, ani za trudne. Jedne i drugie zniechęcają, nudzą, denerwują i budzą niepokój dziecka. Należy uważnie obserwować reakcje i jasno kierować się regułami.

6. ĆWICZYĆ. Próbować różnych zadań, poleceń, sprawdzać reakcje dziecka w róznych sytuacjach. Eksperymentować każdego dnia. Nie bać się popełniania błędów, nie poddawać się i ciągle ćwiczyć od nowa. To, co dzisiaj jest za trudne, jutro może okazać się za łatwe.

To jest mój plan działania na najbliższe dwa tygodnie. Około 20 listopada spotkam się z Kasią S. i wspólnie obgadamy ważne sprawy. Pewnie poniekąd inne dobre i złe sygnały.