ANTIDOTUM

27 X 2008 (poniedziałek)

(rano)
oLenka mówi, że Ira miała łzy w oczach, kiedy Mama przypomniała jej, że nie dotykamy mazaków na biurku Pani Beatki. 
Tego dnia w szkole Ira była bardzo niespokojna, krzyczała w szkole, rozdzierała ręce (otwierała je w geście bezsilności i złości).
Jej kolega z klasy Bartek (chłopiec nadpobudliwy, ale bardzo czuły i troskliwy) przytulił ją (Bartuś z Irenką bardzo się lubią, czasem ona do niego, a czasem on do niej się przytula).
Wreszcie sama wyciągnęła z plecaka swój fioletowy długopis i ściskając go, pstrykając i przytulając do dłoni uspokajała się. Sama znalazła dla siebie ukojenie!
Czasem krzyczała, gdy zapalała się jarzeniówka. Krzyczy chwilę, ale bawiąc się długopisem - uspakaja się.

KRYZYS

24 X 2008

Tego dnia nastąpił nasz wielki kryzys. Ira porysowała dziennik szkolny - okładkę, mazakiem. Długo nie mogłam o tym pisać. Na szczęście do oLeny mam takie zaufanie, że od razu wszystko jej powiedziałam, a ona dała mi kilka ważnych wskazówek. To wtedy zaczęłam być stanowcza, jednoznaczna, bezpośrednio i konkretnie zakazywałam Irze dotykać mazaków Pani Beatki - wychowawczyni.

Po tym wydarzeniu przeżywałam również w sobie wielki kryzys. Dzięki oLenie spotkałam się z Kasią S. - terapeutką Iry, a Ona przekazała mi kilka ważnych prawd. Stanowczość, jednoznaczność, bezpośredniość, konkretność. Cierpliwość i wielki spokój w sobie. Cokolwiek by się działo, w sobie masz siłę i potrafisz być szefem w Waszej relacji. Ty jesteś osobą dorosłą, odpowiedzialną. Ale nawet dorośli mają prawo się uczyć i popełniać błędy. Trzeba umieć sobie wybaczać. Dla dobra Dziecka i swojego.

Od tej chwili nasze relacje zaczęły się układać na zupełnie innym poziomie. Stałam się bardziej wyluzowana, mniej spięta, częściej uśmiechnięta, spokojna i tym samym więcej profesjonalna.